Γρήγορη αναζήτηση
Τα Τρικυκλικά Αντικαταθλιπτικά ( Tricyclic Antidepressants) χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της κατάθλιψης καθώς και για τη διαχείριση μιας ποικιλίας άλλων καταστάσεων, από την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή έως τις διαταραχές του ύπνου (κατάκλιση). Ήταν ένας από τους πρώτους τύπους αντικαταθλιπτικών που αναπτύχθηκαν, και παρόλο που είναι αποτελεσματικά, έχουν αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό από νεότερα αντικαταθλιπτικά λόγω της πιθανής εμφάνισης ποικίλων αρνητικών παρενεργειών τους
Γενικές Πληροφορίες
Τι είναι τα Τρικυκλικά Αντικαταθλιπτικά;
Τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά, που ονομάζονται επίσης κυκλικά αντικαταθλιπτικά φάρμακα ή εν συντομία TCA ( TriCyclic Antidepressants) , είναι από τα παλαιότερα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την κατάθλιψη. Εισήχθησαν στη φαρμακοβιομηχανία στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και χρησιμοποιούνται για περισσότερες από έξι δεκαετίες. Επιπλέον, αυτά τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα λαμβάνουν την ταξινόμησή τους με βάση τη χημική τους δομή, η οποία διαθέτει τρεις δακτυλίους. Όταν πρωτοκυκλοφόρησαν στην αγορά, θεωρήθηκαν επαναστατικές θεραπευτικές επιλογές.
Σε σύγκριση με τις άλλες κατηγορίες αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, δηλαδή τους εκλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs φάρμακα), τους αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης-νορεπινεφρίνης (SNRIs φάρμακα), τους αναστολείς μονοαμινοξειδάσης (MAOIs φάρμακα) και τα άτυπα φάρμακα, ο κατάλογος των τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών φαρμάκων που έχουν εγκριθεί από τον ΕΟΦ, είναι πιο εκτεταμένος από τις περισσότερες άλλες κατηγορίες φαρμάκων κατάθλιψης.
Μερικά από τα πιο συχνά συνταγογραφούμενα TCAs είναι:
- Imipramine
- Amitriptyline
- Clomipramine
- Desipramine
- Doxepin
- Nortriptyline
- Protriptyline
- Trimipramine
Χρήσεις των τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών (TCA)
Η κύρια χρήση των TCA είναι η θεραπεία της μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής. Σύμφωνα με το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών, η διάγνωση της μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής γίνεται με βάση την παρουσία μιας σειράς συμπτωμάτων, συμπεριλαμβανομένων:
- Καταθλιπτική διάθεση.
- Απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες που κάποτε ήταν ευχάριστες.
- Σημαντική αύξηση ή απώλεια βάρους.
- Αϋπνία ή ύπνος περισσότερο από το συνηθισμένο.
- Βραδύτερη κίνηση και λειτουργικότητα που παρατηρείται από τους άλλους.
- Αίσθημα αναξιότητας.
- Αδυναμία συγκέντρωσης.
- Απώλεια ενέργειας.
- Σκέψεις ή σχέδια αυτοκτονίας.
Για να πληρούνται τα διαγνωστικά κριτήρια, πρέπει να υπάρχουν πέντε ή περισσότερα συμπτώματα κατά την ίδια περίοδο 2 εβδομάδων και τουλάχιστον ένα από τα συμπτώματα πρέπει να είναι καταθλιπτική διάθεση ή απώλεια ευχαρίστησης.3
Εκτός από τη μείζονα κατάθλιψη, τα TCA χρησιμοποιούνται μερικές φορές για τη θεραπεία:
- Άγχος.
- Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (ΙΨΔ).
- Διαταραχή πανικού.
- Παιδιατρική ενούρηση.
- Κνησμός.
- Διακοπή του καπνίσματος.
- Προφύλαξη από την ημικρανία.
- Χρόνιος πόνος.
- Πόνος σε συνδυασμό με: ινομυαλγία, διαβήτη, έρπητα ζωστήρα, σύνδρομο φανταστικών άκρων.
Μετά την εισαγωγή άλλων αντικαταθλιπτικών, όπως οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRI) και οι αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης-νορεπινεφρίνης (SNRI), η χρήση των TCA έχει μειωθεί δραματικά. Τα τρικυκλικά έχουν περισσότερες αρνητικές παρενέργειες από αυτά τα φάρμακα και είναι πιο επικίνδυνα αν το άτομο πάρει υπερβολική δόση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά στη θεραπεία της κατάθλιψης όπου άλλες θεραπείες έχουν αποτύχει.
Σήμερα, ωστόσο, τα TCAs χρησιμεύουν ως κύρια μέθοδος θεραπείας για τα άτομα με νευροπαθητικό πόνο. Χρησιμοποιούνται για τον σκοπό αυτό, οι TCAs μπορούν να χωριστούν σε αυτό που ονομάζεται δευτερογενείς και τριτογενείς παράγοντες αμινών (amine ). Οι δευτερογενείς αμίνες (nortriptyline, desipramine και maprotiline) είναι εκλεκτικοί αναστολείς της νορεπινεφρίνης. Οι τριτοταγείς αμίνες (amitriptyline, imipramine και clomipramine) εμποδίζουν την επαναπρόσληψη τόσο της σεροτονίνης όσο και της νορεπινεφρίνης και είναι σχετικά πιο αποτελεσματικές για τη θεραπεία του νευροπαθητικού πόνου. Μελέτες έχουν δείξει ότι αυτά τα φάρμακα είναι αποτελεσματικές θεραπείες για την επώδυνη διαβητική νευροπάθεια, αν και μπορεί να χρειαστούν αρκετές εβδομάδες προτού ο ασθενής αισθανθεί ανακούφιση από τον πόνο.
Πώς δρουν τα Τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά ;
(Μηχανισμός δράσης των TCA)
Ο μηχανισμός δράσης των τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών (TCA ) περιλαμβάνει την ικανότητά τους να εμποδίζουν την επαναπρόσληψη των νευροδιαβιβαστών, ιδίως της σεροτονίνης και της νορεπινεφρίνης, στον εγκέφαλο.
Τα TCA αναστέλλουν τη δραστηριότητα των μεταφορέων, οι οποίοι είναι πρωτεΐνες που κανονικά απομακρύνουν αυτούς τους νευροδιαβιβαστές από τη συναπτική σχισμή, τον χώρο μεταξύ των νευρώνων. Αποκλείοντας την επαναπρόσληψη αυτών των νευροδιαβιβαστών, οι TCA αυξάνουν τα επίπεδά τους στη συναπτική σχισμή, γεγονός που ενισχύει τη δραστηριότητά τους στους μετασυναπτικούς υποδοχείς.
Αυτό οδηγεί σε αλλαγές στη χημεία του εγκεφάλου που μπορούν να βελτιώσουν τη διάθεση, να μειώσουν το άγχος και να ανακουφίσουν άλλα συμπτώματα της κατάθλιψης. Ο ακριβής μηχανισμός δράσης των TCA δεν είναι πλήρως κατανοητός, αλλά πιστεύεται ότι περιλαμβάνει πολλαπλές οδούς και αλληλεπιδράσεις με διάφορους υποδοχείς στον εγκέφαλο.
Εκτός από τις επιδράσεις τους στους νευροδιαβιβαστές, οι TCA έχουν και άλλες φαρμακολογικές επιδράσεις, όπως ο ανταγωνισμός ορισμένων υποδοχέων, συμπεριλαμβανομένων των υποδοχέων ισταμίνης, των μουσκαρινικών και των α-αδρενεργικών υποδοχέων. Αυτές οι επιδράσεις συμβάλλουν στις παρενέργειες που σχετίζονται με τις TCA, όπως η ξηροστομία, η δυσκοιλιότητα και η θολή όραση.
Συνολικά, ο μηχανισμός δράσης των TCA είναι πολύπλοκος και περιλαμβάνει πολλαπλές οδούς, αλλά η ικανότητά τους να μπλοκάρουν την επαναπρόσληψη των νευροδιαβιβαστών πιστεύεται ότι είναι ο πρωταρχικός μηχανισμός που διέπει τις αντικαταθλιπτικές τους επιδράσεις.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των τρικυκλικών όσο και τα τετρακυκλικών αντικαταθλιπτικών
Τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά (TCA) και τα τετρακυκλικά αντικαταθλιπτικά (TeCA) είναι και οι δύο κατηγορίες φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της κατάθλιψης και άλλων καταστάσεων ψυχικής υγείας. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες διαφορές μεταξύ των δύο κατηγοριών φαρμάκων.
Τα TCAs πήραν το όνομά τους από τη χημική τους δομή, η οποία αποτελείται από τρεις δακτυλίους, και δρουν εμποδίζοντας την επαναπρόσληψη νευροδιαβιβαστών όπως η σεροτονίνη και η νορεπινεφρίνη. Παραδείγματα TCAs περιλαμβάνουν την αμιτριπτυλίνη, την ιμιπραμίνη και τη νορτριπτυλίνη.
Οι TeCAs, από την άλλη πλευρά, έχουν χημική δομή με τέσσερις δακτυλίους και δρουν εμποδίζοντας την επαναπρόσληψη του νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη εκτός από τη σεροτονίνη και τη νορεπινεφρίνη. Παραδείγματα TeCAs περιλαμβάνουν τη μιρταζαπίνη και τη μαπροτιλίνη.
Όσον αφορά τις παρενέργειες, οι TCAs είναι πιο πιθανό να προκαλέσουν ξηροστομία, δυσκοιλιότητα και ζάλη, ενώ οι TeCAs είναι πιο πιθανό να προκαλέσουν υπνηλία, αύξηση βάρους και αύξηση της όρεξης.
Συνολικά, τόσο τα TCAs όσο και τα TeCAs μπορούν να είναι αποτελεσματικά στη θεραπεία της κατάθλιψης και άλλων καταστάσεων ψυχικής υγείας, αλλά η επιλογή του φαρμάκου θα εξαρτηθεί από τους ατομικούς παράγοντες και τις προτιμήσεις του ασθενούς, καθώς και από τη σοβαρότητα της κατάστασης που αντιμετωπίζεται.
Ποιες είναι οι παρενέργειες των Τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών (TCA)
Υπάρχουν αρκετές παρενέργειες των TCA. Σε σύγκριση με τις ανεπιθύμητες ενέργειες των αντικαταθλιπτικών άλλων κατηγοριών, είναι από τις πιο σοβαρές και στην εκδήλωσή τους. Με βάση μια μελέτη, οι παρενέργειες των τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών εμφανίζονται λόγω της δόσης. Δεδομένου ότι ακόμη και μια χαμηλή δόση ενός φαρμάκου TCA είναι ισχυρή, είναι πιθανό να προκύψει υπερδοσολογία. Αυτή η υπερδοσολογία, στη συνέχεια, προκαλεί την εμφάνιση των παρενεργειών. Ορισμένες από αυτές μπορεί να είναι ακόμη και απειλητικές για τη ζωή. Σε αυτή την ενότητα θα συζητηθούν οι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες παρενέργειες των τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών.
Βραχυπρόθεσμες παρενέργειες των TCA
Οι παρενέργειες των τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών εξαρτώνται από τη δόση. Όσο υψηλότερη είναι η δόση, τόσο πιο θανατηφόρα και μη αναστρέψιμη θα είναι η ανεπιθύμητη ενέργεια. Με βάση τη μελέτη των ερευνητών, η πιο συχνή βραχυπρόθεσμη παρενέργεια των φαρμάκων TCA είναι η ξηροστομία . Άλλες περιλαμβάνουν τις ακόλουθες:
- Δυσκοιλιότητα
- Ζάλη
- Θολή όραση
- Αποπροσανατολισμός
- Σύγχυση
- Κατακράτηση ούρων
- Αγωνιστικός σφυγμός
- Ακανόνιστος σφυγμός
- Υπνηλία
Για πολλούς χρήστες, αυτές οι κοινές παρενέργειες των τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών είναι ήδη πολύ σοβαρές για να συνεχίσουν τη θεραπεία. Οι ασθενείς πρέπει να συζητήσουν αυτά τα ζητήματα με τον γιατρό τους για να καθορίσουν εάν η διακοπή της χρήσης είναι η καλύτερη λύση. Συνιστάται στους ασθενείς να μην διακόπτουν απότομα τη χρήση των TCA για να αποφύγουν το σύνδρομο στέρησης αντικαταθλιπτικών και άλλους κινδύνους για την υγεία.
Μακροπρόθεσμες παρενέργειες των TCA
Τα TCA (τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά) ενώ μπορεί να είναι αποτελεσματικά στη διαχείριση των συμπτωμάτων, υπάρχουν πιθανές μακροπρόθεσμες παρενέργειες που σχετίζονται με τη χρήση τους.
Ακολουθούν ορισμένες από τις πιθανές μακροπρόθεσμες παρενέργειες των TCA:
- Καρδιαγγειακές επιδράσεις: Τα TCA μπορεί να προκαλέσουν αλλαγές στον καρδιακό ρυθμό, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε αίσθημα παλμών, λιποθυμία ή άλλες καρδιαγγειακές επιπλοκές.
- Αύξηση του σωματικού βάρους: Ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να παρουσιάσουν αύξηση βάρους ως αποτέλεσμα της λήψης φαρμάκων TCA. Αυτό μπορεί να αποτελέσει ανησυχία για άτομα με παθήσεις όπως ο διαβήτης ή η υψηλή αρτηριακή πίεση.
- Σεξουαλική δυσλειτουργία: Η χρήση TCA μπορεί να προκαλέσει σεξουαλική δυσλειτουργία, όπως μειωμένη λίμπιντο, δυσκολία στην επίτευξη ή διατήρηση στύσης ή καθυστερημένη εκσπερμάτιση.
- Γνωστική δυσλειτουργία: Η μακροχρόνια χρήση των TCAs μπορεί να οδηγήσει σε γνωστική εξασθένιση, συμπεριλαμβανομένων προβλημάτων με τη μνήμη, την προσοχή και τη συγκέντρωση.
- Κατακράτηση ούρων: Η χρήση TCA μπορεί να προκαλέσει κατακράτηση ούρων, δηλαδή αδυναμία πλήρους κένωσης της ουροδόχου κύστης.
- Απώλεια οστικής πυκνότητας: Η μακροχρόνια χρήση των TCAs μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο απώλειας οστικής πυκνότητας, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε οστεοπόρωση.
- Γλαύκωμα: Η χρήση TCA μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο γλαυκώματος, μιας κατάστασης που μπορεί να προκαλέσει απώλεια όρασης.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι δεν θα εμφανίσουν όλοι όσοι λαμβάνουν TCAs αυτές τις ανεπιθύμητες ενέργειες και η σοβαρότητα αυτών των ανεπιθύμητων ενεργειών μπορεί να ποικίλλει. Είναι σημαντικό να μιλήσετε με τον ψυχίατρο για τυχόν πιθανές μακροπρόθεσμες παρενέργειες πριν ξεκινήσετε τη φαρμακευτική αγωγή TCA.
Αντενδείξεις Τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών φάρμακων
Τα TCAs δεν είναι κατάλληλα για όλους τους ασθενείς. Πρώτον, αυτά τα φάρμακα αντενδείκνυνται σε όσους χρησιμοποιούν διάφορα άλλα φάρμακα. Αυτό γίνεται για να αποφευχθούν επικίνδυνες αλληλεπιδράσεις φαρμάκων.
Εκτός από αυτό, οι άλλες αντενδείξεις για τα TCAs είναι οι ακόλουθες:
- Ασθενείς με καρδιαγγειακή νόσο
- Ασθενείς με επιληπτικές κρίσεις
- Όσοι έχουν υπερευαισθησία στα φάρμακα TCA
- Ασθενείς με γλαύκωμα κλειστής γωνίας
- Ασθενείς με κατακράτηση ούρων
- Όσον αφορά την εγκυμοσύνη, η λήψη οποιουδήποτε φαρμάκου ενέχει κινδύνους. Όπως αναφέρθηκε, η χρήση των TCAs κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να προκαλέσει συγγενείς ανωμαλίες στα μάτια, τα αυτιά, το πρόσωπο και τον λαιμό. Έτσι, οι μέλλουσες μητέρες πρέπει να συζητούν με τους γιατρούς τους τα οφέλη και τους κινδύνους των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Αλληλεπιδράσεις Τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών φάρμακων (TCA)
Αλληλεπιδράσεις φαρμάκων και τροφίμων μπορεί επίσης να εμφανιστούν όταν πρόκειται για TCAs. Για παράδειγμα, η κατανάλωση αλκοόλ ενώ λαμβάνετε αντικαταθλιπτικά φάρμακα είναι επικίνδυνη, καθώς αυτό μπορεί να προκαλέσει αύξηση της αρτηριακής πίεσης. Επίσης, όσοι βρίσκονται υπό θεραπεία με φάρμακα TCA δεν πρέπει να λαμβάνουν βαλσαμόχορτο, καθώς αυτό μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης συνδρόμου σεροτονίνης.
Επιπλέον, για τις αλληλεπιδράσεις φαρμάκων, ρίξτε μια ματιά στις παρακάτω πληροφορίες:
- MAOIs : Η λήψη αναστολέων μονοαμινοξειδάσης όπως η Phenelzine με ένα φάρμακο TCA μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης συνδρόμου σεροτονίνης.
- Linezolid : Αυτό το φάρμακο είναι ένα αντιβιοτικό και όταν λαμβάνεται με ένα φάρμακο TCA, η αλληλεπίδραση θα μπορούσε να οδηγήσει σε σύνδρομο σεροτονίνης
- Φάρμακα που περιέχουν φωσφορικά άλατα : Φάρμακα με περιεκτικότητα σε φωσφορικά άλατα, όπως η Lisinopril , δεν πρέπει να αναμειγνύονται με φάρμακα TCA. Αυτή η αλληλεπίδραση θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρή υπόταση.
- Tagamet – Μια αλληλεπίδραση φαρμάκων Tagamet με TCA μπορεί να επιδεινώσει τις παρενέργειες των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων.
- Clonidine : Όταν η Clonidine λαμβάνεται με ένα φάρμακο TCA, αυτό μπορεί να προκαλέσει επικίνδυνα υψηλή αρτηριακή πίεση και σοβαρή καταστολή.
Οι παράνομες ναρκωτικές ουσίες κάθε είδους θα πρέπει επίσης να αποφεύγονται κατά τη λήψη TCAs. Σε αυτά περιλαμβάνονται τα προϊόντα κάνναβης . Ακόμη και η CBD και τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα μπορεί να είναι προβληματικά. Επιπλέον, για την αποφυγή αυτών των αλληλεπιδράσεων, οι ασθενείς θα πρέπει να ενημερώνουν τους γιατρούς τους για όλα τα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων των φυσικών αντικαταθλιπτικών ουσιών και των τροφίμων που λαμβάνουν.
Υπερδοσολογία Τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών φάρμακων (TCA)
Η υπερδοσολογία των τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών είναι συχνή λόγω του στενού θεραπευτικού δείκτη των φαρμάκων TCA. Σε σύγκριση με άλλες κατηγορίες αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, για παράδειγμα, στην υπερδοσολογία τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών έναντι SSRI, τα πρώτα έχουν υψηλότερα ποσοστά νοσηλείας, με ποσοστό επικράτησης 78,7%, ενώ τα δεύτερα είναι μόνο 64,7%. Επιπλέον, όσον αφορά το ποσοστό θνησιμότητας των τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών έναντι των SSRI, τα πρώτα έχουν ποσοστό θνησιμότητας 0,73%, ενώ τα δεύτερα μόνο 0,14%. Έχοντας αυτά τα στατιστικά στοιχεία, στα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά φάρμακα χρήζουν αυξημένης προσοχής έναντι των νεότερων αντικαταθλιπτικών ουσιών
Όσον αφορά τα συμπτώματα υπερδοσολογίας των τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών, αυτά συνήθως εμφανίζονται 30-40 λεπτά μετά την αρχική κατανάλωση του φαρμάκου. Επιπλέον, μετά από 2 ώρες, τα συμπτώματα αυτά θα αρχίσουν να γίνονται ορατά.
Ορισμένα από τα σημεία και συμπτώματα υπερδοσολογίας περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
- Ξηρότητα του στόματος
- Θολή όραση
- Διασταλμένες κόρες των ματιών
- Φλεβοκομβική ταχυκαρδία
- Εξωπυραμιδικά νευρολογικά συμπτώματα
- Υπνηλία
- Σπασμοί
- Αναπνευστική καταστολή
- Υπόταση
- Ηλεκτροκαρδιογραφικές (ΗΚΓ) ανωμαλίες
Λάβετε υπόψη ότι η καρδιοτοξικότητα είναι η κύρια παρενέργεια της υπερδοσολογίας των τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών. Εάν δεν υπάρξει άμεση δράση σχετικά με αυτή τη δηλητηρίαση, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κώμα. Για τους λόγους αυτούς, εάν κάποιος ασθενής υπό θεραπεία με TCA αρχίσει να παρατηρεί κάποια από αυτές τις παρενέργειες, συνιστάται ιδιαίτερα να αναζητήσει υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης το συντομότερο δυνατό για να αποφύγει άλλους κινδύνους για την υγεία.
Εξάρτηση απο τα Τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά φάρμακα (TCA)
Τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά (TCA) είναι συνταγογραφούμενα φάρμακα που μπορεί να προκαλέσουν εθισμό αν χρησιμοποιηθούν κατά λάθος ή αν ληφθούν σε μεγαλύτερες δόσεις από τις συνταγογραφούμενες. Εάν εσείς ή κάποιος γνωστός σας παλεύει με τον εθισμό στα TCA, υπάρχουν διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές.
Ακολουθούν ορισμένες προσεγγίσεις για τη θεραπεία του εθισμού στα TCA:
- Θεραπευτική αποτοξίνωση: Το πρώτο βήμα για τη θεραπεία του εθισμού στην TCA είναι συχνά η φαρμακευτική αποτοξίνωση, η οποία περιλαμβάνει τη σταδιακή διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής υπό ιατρική παρακολούθηση. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στην ελαχιστοποίηση των συμπτωμάτων στέρησης, τα οποία μπορεί να είναι σοβαρά και να περιλαμβάνουν συμπτώματα όπως ναυτία, εμετό και άγχος.
- Θεραπεία σε νοσοκομείο: Η ενδονοσοκομειακή θεραπεία μπορεί να είναι επωφελής για άτομα με σοβαρή εξάρτηση ή συνυπάρχουσες διαταραχές ψυχικής υγείας. Η ενδονοσοκομειακή θεραπεία παρέχει 24ωρη ιατρική παρακολούθηση, συμβουλευτική και υποστήριξη για να βοηθήσει τα άτομα να ξεπεράσουν τον εθισμό.
- Θεραπεία στα εξωτερικά ιατρεία: Η θεραπεία στα εξωτερικά ιατρεία μπορεί να είναι μια καλή επιλογή για άτομα με λιγότερο σοβαρό εθισμό . Η θεραπεία στα εξωτερικά ιατρεία περιλαμβάνει συμβουλευτική, ομαδική θεραπεία και ομάδες υποστήριξης.
- Γνωσιακή-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία : Είναι ένας τύπος θεραπείας που μπορεί να είναι αποτελεσματικός στη θεραπεία του εθισμού. Βοηθά τα άτομα να εντοπίσουν τα αρνητικά μοτίβα σκέψης και συμπεριφοράς και να τα αντικαταστήσουν με πιο θετικά και υγιή.
- Θεραπεία με τη βοήθεια φαρμάκων : Περιλαμβάνει τη χρήση φαρμάκων, όπως η buprenorphine ή η methadone, για να βοηθήσει στη μείωση της επιθυμίας και των συμπτωμάτων στέρησης κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης.
Είναι σημαντικό να αναζητάτε επαγγελματική ιατρική βοήθεια κατά τη θεραπεία του εθισμού στην TCA, καθώς τα συμπτώματα στέρησης μπορεί να είναι επικίνδυνα και δυνητικά απειλητικά για τη ζωή.